پیاده راه کربلا عشق

بنام خدا .... بنام شهیدان راه کربلا ... بیاد مردمی که از حقانیت راه سرور شهیدان شرافت یافتند و آزاده بودند تا جان دادن ...... در مقام گذر از خود و هجرت از خود تا خدا ، همانا فرصت اندک است ، و چه زیبا بود ، پیاده پیاده با پاهای خسته و زخمی از هر سوی تا مدینه عشق ، شهر حسین (ع)کربلای معنویت و سلوک الهی ، با پای جان آمدند ، و صدای لبیک یا حسین از حرم تاحرم از تمامی مرزهای عشق ولایت علی (ع) و فرزندان پاکش از تمامی گیتی ، جای تا جای همه خاک تا قبله ایمان و شجاعت ، به گوش میرسید ... زن و مرد و پیرو جوان و کودک و نوزاد .... یک صدا و با عشق قدم به حریم پاک کربلا گذاشته بودن ، و تو گویی مغناطیس و جاذبه حرم کبرایی همه را به سوی خود میکشاند ، ره روان آستان دوست هر قدم که برمیداشتند قلبهایشان بیشتر به پرواز در می آمد ......... همه گمشده ای داشتند ... شاید به دنبال خودشان می گشتند ، آمده بودن ، تا خود را بیابند و شاید میخواستند خود را محک بزند ، اگر روزی روزگاری عصر عاشورا تکرار شود به ندای امام زمانشان لبیک میگویند یا خیر .......کمترین حمید خداویسی